Weekje ertussen uit

Dagdagggg

Het is inmiddels alweer bijna een week geleden dat jullie iets van mij hebben vernomen hier..heb het een weekje rustig aan gedaan om zo geld te kunnen sparen voor m’n weekje vakantie..

Ja nu hebben jullie de titel gelezen en zullen jullie wel al denken wat lult die gast nou..hij is toch al op vakantie..ja dat ben ik eigenlijk ook wel..maar zo voelt het niet helemaal..ik geniet voor 100% en vind het super hier..maar ik voel me bij Gede zo thuis en hoor helemaal bij de familie dat het gewoon voelt alsof ik er woon. Ik zie dit dus ook als een vakantie..

Nu zullen jullie je afvragen waar ik ben..nou ik ben op Gili Trawangan, de grootste van een groep van 3 eilanden vlakbij Lombok. Gili Trawangan is het grootste en drukste eiland en staat ook wel bekend als party island. Goed om het weekend door te brengen dus. Maar hoe of wat verder...daarover later meer!

Goed..vanmorgen om half 5 ging de wekker want er moest een stukkie gereden worden en wel naar Amed, wat in Oost Bali ligt..een kant van Bali die ik nog niet bezocht heb. Eigenlijk wilde ik er eerst 1 of 2 nachten blijven, maar kon geen betaalbare accommodatie vinden en eigenlijk kwam het ook niet goed uit. Ik wilde eigenlijk gisteravond vroeg gaan slapen, dit lukte in eerste instantie niet dus zette ik maar een film op..en zoals altijd..ja hoor na 15 minuten sliep ik! Toen dacht ik heerlijk te slapen, maar ik was me weer eens vergeten in te smeren en dus doelwit van een laffe vlieg..je weet wel die beesten die je steken en als je ze te pakken wil nemen ze in een keer weg zijn. En steeds van die nare geluidjes maken, maar als je dan het licht aan doet dan verstoppen ze zich snel!

Met wat weinig nachtrust werd ik dus om half 5 gewekt en heb ik me ff snel gedoucht enzo en een kwartier later stond m’n stiefbroer Ketut op de stoep. Na een goeie bak koffie stapten we dan in de auto en reden we richting Amed. Onderweg kwam de zon op en eigenlijk wel op het juiste moment toen we langs de Oostkust reden wat zorgde voor een mooi uitzicht. Onderweg stopten we nog heel even om foto’s te maken van Gunung Agung (Mount Agung, hoogste punt van Bali, een Vulkaan die in 1965 nog is uitgebarsten en nog steeds actief is). Na ongeveer 2 uur kwamen we dan aan in Amed en haalde ik m’n ticket op enzo en dronk ik nog even wat met Ketut.

Ik nam afscheid van Ketut en ging samen met iemand van de maatschappij naar de speedboot die al klaar lag en lekker lag de dobberen op de golven. Na een acrobatentruc waar Adriaaaaantjeeeeh (te******) jaloers op zou zijn, belandde de belanda dan in de boot en voeren we naar de andere aanleg plek. Daar aangekomen telde ik 20 man op het strand en ongeveer 16 plekken op de boot..tenminste waar je droog zou zitten..
Toen iedereen naar binnen gepropt was (zelfs een paar in de laadruimte, illegale blanken waarschijnlijk) voeren we weg uit Amed voor een tochtje van ongeveer een uur.

Halverwege de rit begon ik me af te vragen of ik niet in een vliegtuig zat ipv op een boot..we voeren niet door de zee, maar we vlogen er over heen. De zee was flink ruig geworden en we knalden soms keihard over een golf heen en vlogen een stukje door de lucht en knalden toen weer op het water neer. Ik ben er nu dus wel achter dat ik niet meer zeeziek ben en genoot van dit hele gebeuren terwijl sommige anderen bang in elkaar kropen. Na de vlucht van een uur kwam dan Lombok in zicht en vlak daarna ook Gili Trawangan, mijn bestemming.

Na wederom een acrobatentruc, waar ik van de jury een 7.4, 8.2 en 6.9 voor kreeg, (best netjes toch) zette ik voet op het witte strand van Bounty Island Gili Trawangan. Toen ik vorige week op zoek ging naar accommodatie kreeg ik bij alles ‘volgeboekt’ te horen. Nu had ik dus 2 opties..of ik ging zelf op zoek of ik nam de hulp aan van 1 van de paard en wagen chauffers..ja jullie lezen het goed..we zijn niet aanbeland in een western movie, maar we zijn echt op Gili Trawangan. Om het eiland schoon te houden is motorisch verkeer hier verboden. Er rijden hier dus geen auto’s en duizenden brommertjes, maar enkel verplaatsen te voet, per fiets of paard en wagen is mogelijk op het eiland. (foto van paard en wagen houden jullie nog te goed, vergeten te maken!)

Omdat ik dit wel grappig vond wilde ik dit wel meemaken en maakte gebruik van de tip van de ‘chauffeur’. Samen met Bonfire bracht de chauffeur me naar een betaalbare accommodatie, hier was nog plek vrij dus meteen bingo! Voor 300.000 Rp kan ik hier 2 nachten blijven.

Na m’n spulletjes geïnstalleerd te hebben was het tijd voor een ontbijtje. Op het strand genoot ik van, hoe kan het ook anders, nasi goreng. Na de nasi goreng trok ik m’n zwembroek aan, pakte m’n tas in en ging op pad. Het eiland is niet zo groot dus je kan er helemaal omheen lopen in 1,5 tot 2 uur. Eerst dronk ik nog even wat bij een prachtig restaurant met lounge banken op het strand en daarna ging ik het strand op om aan m’n tocht te beginnen.

Al snel kwam ik uit bij een verlaten strand. Wat prachtig! Witte stranden die aanvoelen als een zacht tapijtje en een turqoise zee die lekker lauwwarm is en helemaal niemand om je heen! Ik ging van strandje naar strandje en maakte een hoop foto’s en zo nu en dan ging ik het water in of plofte even op het strand neer om te relaxen! Na ongeveer 3 uur lopen kwam ik dan weer terug in het drukke gedeelte van Trawangan. Onderweg was ik misschien 10 mensen tegen gekomen op het strand! Wat een rust is hier toch nog te vinden..en dat terwijl dit het drukste eiland van allemaal is!

Ik nam plaats op een ligbedje op het strand en genoot even van een kort dutje werd om half 5 weer wakker en nam toen even een douche en friste me op. Toen ik een stukje ging wandelen kwam ik langs een fiets verhuurder. Omdat het hoofdseizoen bijna afgelopen is gaan de prijzen hier ook wat om laag. Zo kon ik dus een fiets huren voor 24 uur voor 45.000 Rp ipv 85.000 Rp. Samen met mijn Harley fiets ging ik op zoek naar gasten om te kunnen vervoeren..nee niks niet er moet hier geluierd worden..

Het was bijna 5 uur dus ook hier bijna tijd voor een zonsondergang. Over het strand fietste ik op zoek naar het mooiste plekje. Ergens op een lekker rustig en bijna verlaten strand zette ik m’n fiets neer en nestelde mij op het strand om te kunnen gaan genieten van een mooie zonsondergang. De zon zakte steeds verder achter Mount Agung weg.(die ook vanaf de Gili’s te zien is) Ondertussen schoot ik tig foto’s en genoot van de rust.

Toen de zon weg was werd het voedertijd en fietste ik verder op zoek naar een restaurantje. Ver hoefde ik niet te fietsen want voorbij de bocht zag ik allemaal fakkels op het strand en ligbedden en loungebanken etc. dus dat sprak me wel aan. In een heerlijke ambiance genoot ik van sirloinsteak met een pittige saus met boontjes en heerlijk vers bruinbrood met aïoli.

Toen het eten op was moest ik maar weer eens terug gaan fietsen, maar dat werd nog een hele opgaaf. Op sommige plekken was het zand heel zacht en het was er donker. Met behulp van de zaklamp op mijn Balinese Nokia ben ik weer thuis gekomen. (daarom hebben ze hier dus op alle mobieltjes een zaklamp zitten)

Nu ben ik voor jullie een verhaaltje aan het typen en de foto’s uitzoeken en bewerken.
Hierna ga ik me even opfrissen en ga ik het nachtleven van Gili Trawangan eens even testen. Ik ga ze eens even flink nemen eeeh sorry ik bedoel ik ga het er een even flink van nemen.

Morgen wil ik weer wat gaan rondfietsen en wat gaan snorkelen en zwemmen en relaxen op een van de vele relaxte strandjes en ’s avonds ga ik eerst in de Ierse Pub Engels voetbal kijken (SPURS tegen west ham) en daarna ’t Saturday Night Life meemaken.
Zondag vertrek ik ’s morgens naar Gili Meno om nog meer te relaxen en dinsdag vertrek ik voor 2 dagen naar Sengigi op Lombok en donderdag weer terug naar Gede.

Veel plezier met de foto’s en tot snel!

Sampai Jumpah,
I Gede Edwin

Ps. Ik heb er ook nog een paar oudere foto’s bij gedaan..een maal het bewijs van m’n sportiviteit, deze staat bij het desbetreffende verslag en nog 3 foto’s. Komang en ik verveelde ons laatst tegen de avond en besloten om te gaan vissen. We gingen met de boot rifvissen. Gewoon met een lijntje boven het koraal rif op kleine visjes. Toen het donker werd ging het hard en we vingen er ongeveer 20, waaronder 1 hele giftige. Hij steekt z’n vinnen uit bij gevaar en daar zitten stekels in die giftig zijn. Deze hebben we later bij thuiskomst terug gegooid en de rest is op de barbeque gegaan. Deze foto’s staan bij dit verslag.

Ps 2..de foto's komen morgen! Sorry!