Singapore

Halloooooooooooooo kennen jullie mij nog? haha

Het was alweer een tijdje terug dat ik wat geschreven heb, maar ben de laatste tijd veel van huis en de internet verbinding lijkt steeds slechter te worden dus het is erg lastig om met de laptop online te gaan.

Goed, voor degenen die het nog niet weten, ik heb mijn ticket dus verlengd. Eind april ben ik weer terug in (het hopelijk dan wat warmere) Nederland. Afgelopen week ben ik een dag naar Singapore geweest zodat ik een nieuw visum kon krijgen, maar daarover later meer.

De laatste weken is er verder niet veel gebeurd in Lovina, het was erg rustig. Het weer wordt steeds beter, maar zo nu en dan nog wel flinke regenbuien en storm, maar de zon laat zich steeds meer zien gelukkig.
2 weken geleden heb ik met Ketut en Teddy (zoontje van Ketut) mr. Gede naar het vliegveld gebracht. Hij was uitgenodigd door een vriend uit Australië om bij hem op bezoek te komen, zijn vriend betaalde zijn ticket zodat het mogelijk was voor hem om te gaan. Het was de eerste keer dat pa buiten Indonesië komt, dus het was heel spannend voor hem. Het was best grappig. Het was net alsof ouders hun zoon voor het eerst naar school brachten. Hij had zich helemaal netjes aangekleed, hij had zelfs voor het eerst in z’n leven schoenen aan! En we mochten zijn koffer niet dragen, want dat vond ie zelf maar al te spannend.

Hoe dichter het bij 7 uur kwam, hoe zenuwachtiger hij werd, hij vroeg me steeds of ik met hem mee kwam met het inchecken, maar dat zou lastig worden. Uiteindelijk kon Ketut voor een klein prijsje mee naar binnen om hem te helpen, dat was maar goed ook, want hij moest allemaal formulieren met kleine lettertjes invullen. Uiteindelijk is alles goed gekomen en is hij nu nog een paar dagen aan het genieten in Tasmanië.

Zondag ben ik naar Legian gegaan, omdat ik maandag de ochtendvlucht naar Singapore had en anders zou ik al midden in de nacht uit Lovina moeten vertrekken. Heb een gezellige avond gehad in Legian en werd ’s morgens naar het vliegveld gebracht. De vlucht was oké, het duurde maar 2 uurtjes en toen kwam ik weer aan op dat immense vliegveld. Ik zou eigenlijk mijn ticket betalen bij het KLM kantoor daar, maar omdat het zo groot was daar en ik nog door allerlei controles moest, ging ik dat voor sluitingstijd niet meer halen. Toen naar de tourist information. Daar werd ik echt enorm goed geholpen, het was ook erg grappig, want die vrouw vroeg waar ik vandaan kwam enz. en toen ik vertelde dat ik al 6 maanden in Bali zit vroeg ze of ik dan ook Bahasa spreek en vanaf dat moment hebben we het gesprek in het Bahasa gevoerd en ze heeft me allemaal tips over de stad gegeven en ook een hotel voor me geregeld. Dat hotel zat in Little India, waar de goedkoopste accommodaties te vinden zijn. Om daar te komen moest ik de MRT (metro) nemen. Gelijk in de metro viel me een bordje op. Het was er verboden om te eten en drinken en daar staat een boete van 500 Singapore Dollar op (ongeveer 250 euro). Dit alles om de metro schoon te houden. In de coupés stonden dan ook 3 soort van spoorwegpolitie agentjes (ze zijn allemaal niet ouder dan 21 jaar schat ik). Maar ze kijken erg dreigend van zich af, en denk ook niet dat iemand zich in zijn hoofd haalt om iets geks uit te vreten.

Na een half uur kwam ik aan in Little India en het was inderdaad Little India, of nou de schone versie en zonder koeien op straat. Het enige wat ik zag waren Indiërs, die allemaal Indiaas spraken en Indiase restaurants. Toen ik aan kwam bij het hotel, begon ik toch te twijfelen. Tegen over het hotel zat namelijk een grote moskee. En ik was wel toe aan een nachtje goed slapen en zat er niet op te wachten om, om kwart over 4 door een schreeuwende imam wakker gemaakt te worden. Ik had gehoord dat in China Town ook veel goedkope accommodaties te vinden zijn, vooral hostels en dat het eten daar goed is en de mensen vriendelijk, dus weer het metro station opgezocht. Ik heb mezelf voor niets moe gemaakt, want toen ik bij het metro station aan kwam bleek dat er ook een metro station achter het hotel zat haha.

Toen ik in Chinatown kwam was het net alsof ik in Bejing was ofzo (al ben ik daar nog nooit geweest), maar alles was Chinees, de mensen, de gebouwen, de restaurants en iedereen sprak Chinees. Ik kwam in de Mosq Street (gelukkig was deze straat zo genoemd omdat alle straten in deze buurt de naam van een religieus gebouw hadden en niet omdat er een moskee staat) waar een paar hotels zaten. De eerste waar ik kwam was een hostel die alleen nog slaapzalen van 8 en 10 bedden hadden en geen privé kamers. Wel hadden ze goede faciliteiten die allemaal inclusief de prijs van 24 dollar (12 euro) waren. Ze hadden gratis super snel wi-fi, ontbijt, warm water, massage stoel en een lounge waar je tv en dvd kon kijken en relaxen. Maar ik wilde toch liever een eigen kamer waar ik lekker kon relaxen, dus ik ging verder zoeken. Er zat nog een hostel die ook alleen maar slaapzalen over had, maar die prijs was hoger en daar was alles exclusief en die eigenaar was een rare kerel, in tegenstelling tot de vriendelijke staf bij Pillows and Toast (leuke naam ook). Een van de 2 hotels had goede prijzen, maar zat al vol en het andere hotel had alleen kamers vanaf 90 dollar. Er waren nog meer hotels in de omgeving, maar door mijn wandelingen en de reis etc. was ik aardig kapot en hongerig en het was al 6 uur, dus ik besloot toch maar terug naar Pillows en Toast te gaan. Onderweg kwam ik een ‘meisje’ uit Slovenië (volgens mij speelde ze rugby hahaha) die ook opzoek was naar een goedkope accommodatie, dus die nam ik mee naar P&T, waar ze helemaal blij waren met mijn reclame haha.

Na de check in zocht ik mijn bed op om even te relaxen, maar ik wilde de stad gaan verkennen, dus ging me opfrissen en even chillen in de lounge. Na even lekker in de massage stoel gezeten te hebben nam ik de plattegrond en ging ik op pad. Eerst op zoek naar een eettent, ik kwam langs een pizzeria en die geur van de pizza’s die trok me naar binnen. Ik had inmiddels al zeker een half jaar geen pizza meer gehad dus ik had er wel weer erg zin in. Ze hadden een pizza met carpaccio op de kaart staan en laat ik dat nou ook net al een half jaar niet meer gehad hebben dus ik bestelde die. Ik genoot echt van die pizza. Het was weer heel wat anders, het was echt lekker, al miste ik toch wel de sambal haha!

Na de pizza ging ik op zoek naar de Singapore River, waar het erg mooi schijnt te zijn. Waar ik normaal een goed richtingsgevoel heb en in welke vreemde stad dan ook de weg kan vinden (Weet je nog Londen pa? Haha) had ik wederom moeite. Ze hadden me gezegd dat als ik de straat uit liep, waar ik in liep, dat ik er dan met 20 minuten zou moeten zijn. Echter liep ik al een half uur en nog steeds niets te zien (ja hoge gebouwen), dus ik keek maar eens op de bordjes en op de kaart en wat bleek, ik was de verkeerde kant op gelopen! SUKKEL!!!!! Dus ik kon weer terug lopen, uiteindelijk kwam ik dan toch aan bij de Singapore River en inderdaad wat mooi daar! Het parlement gebouw zit daar en er is een mooie skyline van de hoge gebouwen en naast de rivier zitten allemaal verlichte restaurantjes en barretjes met terrassen. Er was zoveel moois te fotograferen dat ik als een wilde heen en weer liep en foto’s schoot. In de verte was de Sky Tower te zien, een pas geopend gebouw wat volgens mij de hoogste van Singapore is. Dit was mijn doel. Normaal overdag, betaal je 20 dollar om naar boven te gaan, maar na 10 uur ’s avonds is het gratis omdat er een club op de bovenste verdieping zit, het enige wat je dan moet betalen is een drankje en dan heb je het mooiste uitzicht over de stad.

Na een hoop foto’s ging ik weer verder en met de Sky Tower in zicht was het nu wat makkelijker en kon het niet mis gaan. Onderweg schoot ik een hoop foto’s want Singapore is echt een mooie stad met nog een hele hoop oude gebouwen en er zijn veel Engelse invloeden te zien. Het leek soms wel alsof ze Londen hadden opgepakt en in Azië hadden neer gedropt. Wat de Nederlanders waarschijnlijk fout hebben gedaan in Indonesië dat hebben de Engelsen wel goed gedaan in Singapore en ik denk dat als sommige Nederlanders jaaaaaren terug zich anders hadden gedragen in Indonesië en nog wat meer jaren Nederlandse invloed was in Indonesië, dat Jakarta dan ook een stad als Singapore was geweest, maargoed. Na een wandeling van een half uur en een hoop foto’s erbij kwam ik aan bij de Sky Tower. Ik kreeg een stijve nek van het omhoog kijken. Echt een super hoog gebouw. Met allerlei faciliteiten, casino, hotel, winkels etc.
Helaas had ik geen lange broek aan, wat nodig bleek te zijn om naar binnen te mogen, dus ik heb het er niet opgewaagd om naar boven te gaan, maar desondanks kon ik vanaf de grond, aan het water, genieten van de prachtige skyline.

M’n benen waren aardig aan het verzuren en had flink kramp en ik verlangde steeds meer naar mijn bed, maar ik moest nog het hele stuk terug lopen, maar gelukkig was het eenvoudig, ik moest gewoon bijna rechtdoor lopen en dan was ik er. Of nou eenvoudig, je raad het wel al. Ik maakte ergens een foto van en automatisch liep ik de verkeerde kant op en ik kwam weer uit bij een punt wat ik op de heenweg ook al had gezien, en dat lag dus niet op de terug route. Ik keek op de kaart waar ik heen moest en volgde mijn weg weer. Alleen waren het nog al een hoop straatjes die op de kaart in dat gebied stonden en je kunt het vast wel al raden, ik liep weer verkeerd en kwam weer bij het punt uit waar ik de eerste keer verkeerd was gelopen. Nu wist ik dus wel welke kant ik op moest lopen. Maar waarschijnlijk vond ik het lopen zo leuk dat ik gewoon doodleuk voorbij de Mosq. Street liep dus kon ik weer een kwartier terug lopen. En zo kwam ik uiteindelijk rond een uur of 1, na 3 uur wandelen weer aan bij het hotel. Ik had ontzettend zin in een biertje en helaas hadden ze geen bier, dus ik ging toch nog maar even op pad om een biertje te scoren in een Chinees restaurant een stukje verder op.
Ze schonken daar ook nog eens HEINEKEN ook! Na een heerlijk biertje ging ik terug en heb ik nog even op internet gezeten en in de massage stoel en heb daarna mijn bed opgezocht.

Na een heerlijke nacht slapen werd ik ’s morgens wakker om half 10. Na een ontbijtje ben ik ondanks de kramp en spierpijn toch maar weer op pad gegaan. Maar besloot vandaag wel de metro te pakken omdat ik nu wat verder Singapore in wilde gaan. Voor 18 dollar kon je een dagkaart kopen en aan het einde van de dag krijg je bij inlevering van de kaart weer 10 dollar terug, dus al met al kost het eigenlijk niks.
Als eerste ging ik naar het shop gebied. Daar had je grote malls met allemaal kleine Aziatische technologie en nep kleding, maar ook super grote winkels van de dure bekende merken als Gucci, Cartier, Rolex, Armani etc.

Na het winkel gebied nam ik de metro richting de Sky Tower om de skyline, Sky Tower en het water stadion bij daglicht te bekijken. Gelukkig hoefde ik vanaf het metro station niet zo ver te lopen om bij de Sky Tower te komen. Ook bij daglicht was het een mooi gezicht, maar verlicht bij nacht is toch het mooiste. Het water stadion is ook apart en echt iets voor een stad als Singapore. Aan de rivier is een tribune gebouwd die diende voor de watersporten bij de Youth Olimpics een paar jaar terug en daarna, om de tribune te blijven gebruiken hebben ze een ponton in het water gelegd en daar een kunstgras veld op gemaakt. Voor iemand als mij die van de ouderwetse stadions houd is het niet mooi om te zien, maar het is wel grappig. De volgende spot was het nationaal Stadion, want ja ik kan natuurlijk niet een stad bezocht hebben en dan niet naar het grootste stadion zijn geweest. Helaas was het stadion vorig jaar afgebroken om plaats te maken voor een nieuw modern bouwwerk (against Modern Football) dus meer dan een kale vlakte met kranen, shovels en dergelijke zag ik niet. Het was lunchtijd en m’n maag riep om voedsel dus ik ging weer terug naar China Town om een goede maaltijd te scoren.

Toen ik de dag ervoor bij het Chinese restaurant zat, zag ik op de kaart dat ze lamsvlees hadden, dus ik ging terug hier na toe want ook dit had ik voor het laatst in Nederland gegeten. Ik was er precies op tijd want toen ik net zat begon het keihard te gieten.
Ik kreeg een bord vol met heerlijk gekruid lamsvlees en een bak rijst. Het was echt genieten! Na het eten ben ik terug gegaan naar het hotel om nog even een paar uurtjes te relaxen voor ik terug moest naar het vliegveld. De staf was erg vriendelijk en je kon er goed mee lachen. Ook de andere gasten waren erg gezellig. Backpackers zijn vaak alleen op reis en willen nieuwe mensen ontmoeten tijdens hun reis dus ze willen al snel een praatje met je maken, dus zo heb ik in een korte tijd een hoop nieuwe mensen ontmoet.
Er zat ook een Amerikaanse militair die in Irak zit, maar even vakantie had. Deze heb ik in 2 minuten naar Bali gepraat en ook 2 andere gasten heb ik een omweg in hun reis aangepraat en zullen Bali nog aan gaan doen.

Om 6 uur was het weer tijd om terug te gaan naar het vliegveld. Het was spitsuur en de metro zat overvol. Een Chinese man stond staand te slapen en plotseling ging de metro op de rem. Haha ooit eens een vliegende Chinees gezien? haha prachtig! Hij stond op en ging zo weer verder slapen!

Uiteindelijk kwam ik weer aan op het mega vliegveld en na de check in zocht ik een van de lounges op om te relaxen tot mijn vlucht ging. Toen ik in het vliegtuig zat kregen we te horen dat er een computer storing was en dat we wat vertraging zouden hebben. Na een kwartier kwam pas de bagage aan bij het vliegveld en na een uur vertrokken we richting Bali. Na een rustige vlucht kwam ik weer aan in een regenachtig Bali. Ik was wat zenuwachtig om mijn visum te krijgen, maar dit viel allemaal mee. In het Indonesisch grapte ik met de beambte (ja er zijn ook nog vriendelijke visum ambtenaren) en zonder moeite kreeg ik mijn stempel. Buiten de hal stonden natuurlijk 100 taxi chauffeurs klaar die me allemaal naar Legian wilde brengen. Ze wilden 100,000 Rp hebben, maar ik weet dat het 40,000 kost. Ze dachten natuurlijk dat ik voor het eerst was. Toen ik Indonesisch begon te praten en zei dat ik de prijzen allang ken gingen ze zakken tot 60,000 maar dat vond ik nog te veel dus ik liep een stukje door de regen op zoek naar een taxi met een meter. Ik vond een vriendelijke gast en toen ik Indonesisch begon te praten vond hij het helemaal geweldig en pas na een paar minuten deed hij de meter aan en zo kwam ik voor een paar eurotjes in Legian aan. De volgende dag ging ik op de brommer terug naar Lovina. Onderweg regende het keihard en ik voelde me al eventjes weer in Nederland, wat had ik het koud zeg! Na 3 uur was ik eindelijk weer thuis!

Nu ben ik weer in Legian en ga maandag pa Gede weer van het vliegveld op halen!
5 april is Nyepi (Balinees Nieuwjaar) en dat is de dag van de stilte. Zelfs het vliegveld is dan gesloten (enige vliegveld ter wereld wat een dag per jaar gesloten is). Op deze dag mag je niet naar buiten, dat betekend dat ik het resort niet af mag. Er mag geen elektra gebruikt worden, het licht blijft uit. Geen brommer rijden. Helemaal niets!
Het lijkt me dus erg grappig om mee te maken!

Na Nyepi zal ik mij weer melden en mijn ervaring met jullie delen!

Sampai nanti,
tot later!

Edwin