Interessante week

He Nederland!

Ik hoop dat jullie allemaal nog niet doodgevroren zijn! :-)

Vorige week dinsdag ben ik dus na m’n boot en bus avontuur in Semarang aangekomen.
Dinsdag, de eerste dag, stond vooral in het teken van kennismaking met iedereen van de organisatie en een introductie. ’s Avonds ben ik met Ketut wezen eten bij een Koreaan in down Town Semarang en daarna zijn we op de brommer rond gaan rijden en heeft hij mij de stad laten zien. Ik was verbaasd over de vele Nederlandse gebouwen hier, wist niet dat Nederland hier vroeger ook zo’n invloed had. Het is een heuvelachtige stad wat het extra mooi maakt, was dus erg verrast.

Woensdag stonden we al vroeg op voor het eerste bezoek. We gingen naar het plaatsje Jepara om daar de middelbare school te bezoeken waar een Duitse jongen vrijwilliger is en leraar Engels is. Na een korte introductie kreeg ik een rondleiding en gingen we alle klaslokalen af en mocht ik mezelf voorstellen aan de leerlingen en moesten hun hun Engels testen op mij. Het was echt lachen! De eerste vraag van de meisjes was: Heb je een vriendin..dat was standaard zo en de jongens vroegen meestal als eerste vraag naar m’n favoriete sport.

Het was erg leuk om te doen, de kinderen waren heel gemotiveerd en geïnteresseerd, na het standaard drankje en hapje met de directeur gingen we weer verder, maar bij de auto aangekomen bleek de band lek te zijn dus moest de chauffeur die eerst vervangen.

De tweede school was een half uurtje rijden maar echt een wereld van verschil, dit was ook een Islamitische school, maar heel erg streng religieus. De jongens en meisjes leven apart van elkaar en de meisjes hebben geen vrijheid. Erg apart om te zien en moeilijk te begrijpen. De directeur van de school is ook de leider van de gemeenschap, het leek wel een soort van dictator. Zo zat hij ook op zijn ‘troon’. Op een tweepersoons bank en iedereen die langs kwam die moest voor hem op de knieën. Het was interessant om te zien, maar doe mij dan toch maar de eerste school!

Ons laatste bezoek deze dag brachten we aan wederom een middelbare school en ook deze was weer verschillend. Het was een redelijk moderne school, ze hadden allemaal nieuwe computers en bijna elk lokaal was uitgerust met een beamer. En ook hier waren de kinderen heel tof. Ze wilden natuurlijk allemaal met mij en de vrijwilligster, een meisje uit Duitsland, op de foto. ’s Avonds was het tijd voor relaxen want de volgende morgen moesten we weer vroeg op.
En dat was dus om half 6 want we moesten om half 8 op de eerste locatie zijn.
Met de brommer gingen we naar een school voor gehandicapte kinderen. Het was wel een beetje een schok. Deze kinderen hebben de meeste aandacht en verzorging nodig van alle scholen die ik tot nu toe bezocht heb en de faciliteiten waren het slechts en zo ook de aandacht.

In sommige klaslokalen was gewoon geen leraar omdat die in de lerarenkamer zaten en geen zin hebben om te werken. Echt erg! De kinderen waren zo lief in de klas waar ik kwam, ze waren autistisch of hadden ADHD en nog wat meer handicaps.
Na een bezoekje aan de oom van Ketut die naast de school woont gingen we terug naar Dejavato HQ.

Na een kort relaxmomentje gingen we naar de Private High School in Semarang. Even dacht ik dat ik terug was op m’n oude middelbare school, het was zo luxe! Alle lokalen hadden nieuwe computers, beamers en ze hebben een audio lokaal met de nieuwste installaties! Toen was het tijd voor m’n eerste ervaring als leraar. In de klas van de Duitse Laura mocht ik samen met haar Engelse les geven. Was echt lachen om te doen!

Het was lekker weer, tot ik met Jito (van Dejavato) buiten bij de brommer kwam..
Toen begon het keihard te regenen! We stopten bij het eerste dichtstbijzijnde schuilplekje maar toen was het al te laat want we waren kletsnat! Toen het weer droog was reden we door naar het restaurant om te lunchen. Dit restaurant was van een vrouw die er al 60 jaar werkt, samen met haar vriendin. Ze waren al in de 70, maar konden nog steeds heerlijk koken! Het restaurant zat vol en er was live muziek en er hingen allerlei foto’s aan de muur van hun met bekende Indo’s. Na een heerlijke lunch gingen we weer naar DJV HQ, daar aan gekomen hoorde ik van Ketut dat ons laatste bezoek niet door ging omdat het meisje daar ziek was. Maar dankzij de hulp van alle vrijwilligers die ik tot nu toe ontmoet heb had ik al een goed beeld van Dejavato kunnen krijgen. Het was nu dus tijd voor relaxen! Ondertussen kwamen steeds meer vrijwilligers naar het huis van Ketut om daar te overnachten i.v.m. de evaluatie de volgende dag.

Zo was het ’s avonds dus een gezellige drukte en maakte ik kennis met nog meer vrijwilligers. We dronken gezellig met elkaar een biertje en lachten een hoop met elkaar.
Het is een hechte vriendengroep geworden die elkaar veel steunen en veel met elkaar optrekken en trips maken. Met een man of 10 sliepen we dus overal, op elke etage wel 1 of 2..op matrasjes of op de grond. Erg grappig!

De volgende morgen moesten een aantal vrijwilligers al vroeg op om naar het immigratie kantoor te gaan, maar ik had een vrije morgen en ging samen met nog een paar vrijwilligers die ook vrij waren naar het centrum toe naar een grote Shopping Mall, wat een groot en modern ding! En het winkelende publiek had al snel voor de winkels geen aandacht meer maar enkel nog voor de buitenlanders haha

Om 3 uur waren we weer terug bij Dejavato HQ voor de evaluatie. Dit was leuk om mee te maken. Toen we ’s avonds na een gezamenlijk diner erg moe waren allemaal zijn we allemaal (nog meer dan de vorige dag) weer overal en nergens gaan slapen want de volgende morgen werden we weer vroeg gewekt.

Het was tijd voor onze excursie naar Karimunjawa, een eilanden groep ten noorden van Semarang. Na een boottripje van 3 uur kwamen we aan op het prachtige hoofd eiland.
Het is echt een bounty island, met witte stranden en super mooie blauwe zee, net als Gili, alleen in tegenstelling tot Gili is dit niet toeristisch.

We kregen een welkomstdrankje en hapje en gingen daarna naar onze kamers toe om ons klaar te maken voor de eerste trip. We gingen met een boot naar een prachtige snorkelplek. Ik had een tijdje terug wat problemen met de ademhaling en ben deze gaan oefenen en gelukkig maar want het was echt prachtig! Na een uur snorkelen gingen we naar het mooie witte strand en hebben er genoten van een koud biertje en de zonsondergang!

’s Avonds waren we uitgenodigd bij de school waar een van de Dejavato vrijwilligsters haar project heeft afgesloten, we ontmoette daar de lokale jeugd en konden kennis maken met elkaar, maar voor ons was dat zwaar want iedereen was na de zware dag gesloopt. De trip erheen en terug was vooral leuk, in een open achterbak zaten we met z’n 10e heen en weer te schudden haha

Toen we weer aankwamen ging iedereen gelijk naar bed om te slapen want ook vandaag (zondag) moesten we weer vroeg op. We gingen vandaag naar een van de andere eilandjes om daar vlak uit de kust te gaan snorkelen. Deze plek was nog mooier! We hebben hier een uur rond gekeken en zijn daarna naar de laatste plek gegaan. Een groot bassin in de zee waar rifhaaien rondzwommen en waar je met de haaien kon zwemmen. Erg grappig! De haaien waren niet gevaarlijk, maar er was een klein wit visje die niet zo blij was met ons verblijf in het water en me fijn beet in m’n hand, gelukkig waren z’n tanden niet scherp en had ik alleen een tand afdrukje.

Na wat relaxen op het strand gingen we terug naar de Homestay om te lunchen en in te pakken want om 1 uur vertrok de boot weer terug naar Semarang waar we uiteindelijk om half 6 weer aankwamen. ’s Avonds zijn we bij een heel mooi groot restaurant wezen eten, erg lekker en erg gezellig! Toen we weer terug kwamen bij DJV HQ ging iedereen bijna gelijk slapen want iedereen was gesloopt na de paar zware, maar wel heel leuke dagen!

Vanmiddag vertrek ik om 1 uur weer terug naar huis en ga proberen om wakker te blijven op de boot haha!

Ik zal echt heel erg m’n best gaan doen om de komende dagen met de foto’s bezig te gaan, want ik loop al een tijdje achter!

Nou sterkte allemaal met de kou!

Groetjes