Typisch Indonesisch..

Dag vrienden, familie, bekenden en followers..

Hoe gaat het met jullie? Hebben jullie de muts al op? Hier kan die weer af, na een paar keer een trainingsjas en trui met lange mouwen aangehad te hebben omdat het koud was omdat het zo hard regende, lijkt het regenseizoen nu ten einde te zijn en hebben we super mooi weer elke dag. Gister hebben we alleen even een hele zware onweersbui gehad, maar dat zal wel te maken hebben gehad met de dieptrieste prestatie die m’n cluppie gister neerzette. En op dit moment is het wat bewolkt maar verder is het heerlijk genieten!

Ik heb nu een scootertje dus ik ben niet meer afhankelijk van m’n broers om ergens heen te gaan dus ik tour er nu flink wat op los. Voor 40 cent heb ik een volle tank dus kan ik lekker de bergen in of langs het strand of gewoon een beetje rondtouren door de dorpjes heen. Erg relaxed! Komang heeft me laatst een plekje laten zien. Een klein winkeltje waar je kunt eten en drinken op een berg, dus met een super uitzicht over de omgeving. Hier komen we best vaak en gaan dan lekker relaxen en eten en drinken en ouwehoeren.

Vandaag heb ik m’n visum laten verlengen. Waar Indo’s altijd zo handig zijn in het vinden van oplossingen en overal handigheidjes voor hebben verbaasde het me vandaag weer hoe ze van iets eenvoudigs zoiets lastigs kunnen maken. Dit was mijn 2e verlenging en de 1e keer had ik al een half regenwoud met inkt moeten vullen, waarvan eigenlijk alle informatie hetzelfde was dus eigenlijk 1 document genoeg was. Deze gegevens werden in een map gedaan, dus ik verwachtte dat na het afgeven van m’n paspoort mijn map gepakt zou worden, echter was het een lege map met 5(!!!) documenten die ingevuld moesten worden, en weer met bijna allemaal dezelfde informatie.

Ook moest ik een kopie maken van m’n visum met de laatste stempel, nu zou je denken dat ze omdat ze een kantoor zijn een kopieer machine hebben, maar nee hoor we moesten eerst naar Singaraja rijden om een enkel kopietje te maken. Hebben ze dan echt geen kopieerapparaat of is dit gewoon om moeilijk te doen!? Want ook de lokale bevolking moet dit doen.

Toen we terug kwamen op het kantoor moest ik dus die 5 documenten invullen, dit waren documenten voor toeristen en heel apart, allemaal in het Bahasa Indonesia! Gelukkig begrijp ik de taal al aardig goed en had ik Gede bij me als ik het niet wist, maar er waren ook toeristen die alleen waren en die begrepen er de ballen niet van!
Ook weer iets aparts..
Na een uur had ik een lamme hand van het schrijven. Ik weet nu onderhand alle gegevens van Gede uit m’n hoofd en m’n eigen document nummers. Elke keer hetzelfde invullen en maar weer en maar weer…erg onhandig!

Toen leverde ik het in, keek die beambte het door en zette die de stempels in m’n paspoort. Klaar! Dat dacht je! Ik moet 3 dagen wachten, dan betalen en dan is het pas klaar. Dit snap je toch niet!?

Dit is echt iets wat ik niet snap van dit mooie land. Ze hebben genoeg computers staan, waarom gebruiken ze die dan niet om gegevens in te voeren en te bewaren zodat je niet elke keer dezelfde documenten in hoeft te vullen met dezelfde informatie. Ik moet nu nog 3 keer waarschijnlijk. Dus ik heb nog 15 documenten denk ik in te vullen. Denk dat ik ze de volgende keer maar in vul en dan er gewoon een kopie van maak.

Als de ambtenaren op het kantoor zelf geen tijd hebben om de gegevens in te voeren laat ze dan wat staf uit de restaurants halen die de hele dag toch niks staan te doen of wat mensen van de straat plukken, want er zijn nog genoeg werklozen die je wel kunt leren typen. Dat zou een hoop schelen!

Ik roep iedereen nog steeds op om geld te doneren voor de slachtoffers van de Merapi! Iedereen die geld doneert ontvangt een mailtje met de informatie van Dejavato en later na de besteding zal Dejavato mij een mailtje sturen met informatie over wat er met het geld is gedaan! Al is het maar een klein bedrag, daar kan zoveel mee gedaan worden! Als je al na gaat dat ik hier voor 5 euro per dag kan eten en drinken! Moet je na gaan wat een mens daar met 5 euro kan doen!

Groetjes Edwin!