Dag 10: Back to the roots!

Heerlijk geslapen de eerste nacht in dit luxe hotel! Super lekker bed!
De dag begonnen met ontbijten. Werden ontvangen door de restaurant manager en z'n bloedmooie personeel (aldus Edwin).

Jan vroeg om rijst omdat hij wat last van z'n buik had en waar een apotheek zat. Die was in de buurt meldde de manager maar hij ging wel even mee. Wat een service!

Hebben er een hele tijd gezeten en geouwehoerd en gelachen met het personeel.
Daarna gingen we terug naar de kamer en wilde Edwin later terug om foto's te maken. De manager nam ons mee de tuin in en maakte foto's van ons. Hij wilde met ons en z'n vrienden, z'n personeel dus, op de foto.
Hij haalde ze allemaal naar buiten en moesten met ons op de foto en ook in het restaurant werden foto's gemaakt.

Daarna leidde hij ons nog door het hotel rond. Wat een service!

's middags zijn we wezen zwemmen in het zwembad. Lekker fris en koud water!
Het was lunchtijd dus hebben het restaurant weer opgezocht. We waren de enige gasten, dus kregen alle aandacht. Echt gezellige en vriendelijke lui zijn het.

Jan haalde z'n foto's van Tjimahi erbij omdat we daar 's middags heen gingen en om te vragen of iemand wat herkende.
De manager haalde een vriend van hem erbij, de chef kok. Hij komt uit Tjimahi en kent er wel een hoop.

We wilden er met de taxi of bus heen gaan, maar hun boden aan om na 3 uur te gaan, dan zat hun shift er op en dan konden we met hun achter op de motor mee en dan brachten ze ons er heen.
Heel relaxed!

Het was de hele middag lekker weer, maar toen we om 3 uur richting het restaurant liepen had iemand de kraan boven weer aan gezet..het begon weer als een gek te plensen!
De chef heeft toen een taxi besteld en gingen met z'n 4en op zoek naar het ouderlijk huis van Jan.

Jan had wel een adres, en was er al eens eerder geweest, maar sinds 1981 is er een hoop veranderd. Dus zouden het moeilijk kunnen vinden zonder hulp.

De taxi chauffeur was ook een prachtige kerel. Hebben heerlijk zitten ouwehoeren met z'n 5e!

Na een kort ritje, we zitten dus redelijk dicht bij Cimahi (zo heet het nu), kwamen we dan aan.
Het is een leuk rustig dorpje, waar duidelijk nog veel te zien is van het bezoek van de Nederlanders van jaren terug.

Veel huizen in Nederlandse stijl. En ook een grote kazerne in het midden van de stad. Die ook wat Nederlandse stijl had. Het straatje daar naast zou dan de goeie straat moeten zijn.

Een leuk smal straatje met huizen in Nederlandse stijl. We kwamen aan bij nummer G159. Dat zou het huis moeten zijn. Jan herkende het niet direct meer terug. De chef opende de poort en ging naar binnen om de mensen die er nu wonen alles uit te leggen. De man werd meteen enthousiast en wij moesten er ook bij komen en mochten binnen komen.

Er werd ons drinken aangeboden, maar we konden niet lang blijven omdat de taxi buiten stond te wachten. Dus sloegen dat aanbod af. De man pakte meteen z'n camera en wilde met ons op de foto en wij mochten ook overal fotograferen. Edwin en Jan waren allebei erg onder de indruk.

De man was 60 jaar en was zelf ook militair en was kolonel, maar is sinds kort met pensioen. Hij woont er met z'n zoon en dochter en haar zoontje van 2.

We keken nog wat rond en maakten nog wat foto's. Nadat Jan symbolisch wat aarde in een zakje had gedaan, van onder de boom, bedankten we de mensen en wisselden email adressen uit en gingen terug naar de taxi.

De taxichauffeur vond het allemaal maar prachtig en de chef en manager ook. We hebben toen nog wat rond gereden door Cimahi, onder andere langs het ziekenhuis waar Jan geboren is en zijn toen richting het hotel terug gegaan.

Helemaal tevreden en blij kwamen we terug in het hotel. We hebben ons even opgefrist en hebben toen weer heerlijk gegeten.
De rest van de avond hebben we op de kamer door gebracht en lekker rustig aan gedaan en zijn vroeg gaan slapen want de volgende dag zou de wekker alweer om 7 uur gaan om naar de kraters te gaan.

Meer daar over bij de volgende dag!

Selamat!