Druk druk druk

He koukleumen!
Hoe gaat het? Fijne kerstdagen gehad en jullie zelf flink volgevreten?
Ik had eigenlijk beloofd om vorige week zaterdag na de ceremonie met een verhaaltje en wat foto’s te komen, mijn excuus ik ben de hele zaterdag op pad geweest en de zondag was ik ook de hele dag bezig..en sinds dinsdag heb ik Dejavato vrijwilligers op bezoek dus daar ben ik nu ook druk mee, dus mijn excuus!

Nou de ceremonie valt vrij weinig verder over te vertellen, het was in principe de zelfde ceremonie als 10 dagen ervoor, alleen het was nu wel iets minder druk. Daarna ben ik de hele dag op pad geweest met Komang en z’n vrienden en hebben we een feestje gebouwd tot laat in de avond.
De volgende dag was de 2e halve finale wedstrijd van Indonesië tegen de Filippijnen, die keken we weer bij Ketut thuis. Indonesië won en is door naar de finale, maar daarover later meer..

Op maandag begon weer een nieuwe episode uit de reeks: Edwin en zijn visum. Dit keer hoefde ik maar 3 formulieren in te vullen, weer dezelfde standaard formulieren, waar ik in middels achter ben dat ze die gewoon in de computer in voeren, maar gewoon even lekker moeilijk doen. Ik weet nu ook waar al die regenwouden hier gebleven zijn..
Omdat ik de vorige keer (voor het eerst) een tip had gekregen van de beambte dat ik van alles 2 kopieën moest hebben, had ik dat vooraf maar gedaan. Maar er moest natuurlijk even moeilijk gedaan worden en er werd een document tevoorschijn getoverd dat ook nog gekopieerd moest worden. Omdat ze daar geen pennen te leen hebben, had ik zelf maar een pen geregeld en m’n formulieren ingevuld, toen ik deze in wilde leveren zei de beambte dat het niet in het blauw kon omdat ze die moesten kopiëren en dan is een blauwe pen niet te zien. Kopiëren? Ik dacht dat ze daar geen kopieer apparaat hadden!? Ook moest ik van die formulieren zelf 2 kopieën maken..heel apart

Goed terug naar huis want pa moest weg. Ik die formulieren overgeschreven met een zwarte pen en kopieën gemaakt. En raad eens..alles zag dubbel..je zag geen verschil tussen de zwarte en blauwe pennen. Wat een gelul zeg! Weer terug naar het kantoor en daar kreeg ik te horen dat ik op vrijdag terug moest komen om een brief op te halen die ik zelf naar Denpasar moet sturen. Word vervolgd..

Dinsdag kwamen de eerste twee van de drie Dejavato vrijwilligers die me deze week zouden bezoeken. Anna en Lisa, 2 Duitse vrijwilligers. Ze kwamen ’s morgens vroeg aan met de bus vanuit Semarang (zij waren gelukkig niet in slaap gevallen op de boot). De rest van de dag hebben we gerelaxt.
De volgende morgen ging ik al om 6 uur op weg met Komang omdat ik naar Kuta moest voor een soort van sollicitatie gesprek met een expat organisatie voor een oriënterend en kennismakend gesprek. De eigenaresse is een Nederlandse vrouw dus dat maakte het gesprek erg gemakkelijk. Zij gaat nu proberen een baan voor me te vinden. Daarna heb ik met Komang in Kuta en Legian en de rest van de omgeving rondgehangen en zijn vervolgens naar de Spa van zijn zwager in Ubud geweest. Voor mij als spa en sauna liefhebber en omdat ik er bij eentje heb gewerkt, doet me de benaming spa me hier wel een beetje pijn. Wanneer ze een massage tafel hebben en een paar stoelen voor gezichtsbehandelingen hebben dan noemen ze het al een spa. Het is dus eigenlijk gewoon een wellness en beauty salon. Maar de salon van z’n zwager ziet er goed uit.
Om 8 uur (14 uur later) kwamen we weer terug bij de Homestay. Hansi, de derde vrijwilliger was ’s middags al gearriveerd dus de Dejavato Clan was compleet. We hebben gezellig nog even wat gedronken met z’n allen en met Ketut een programma gemaakt voor de komende dagen. We moesten op tijd naar bed want de volgende dag stond een tour met Made op het programma.

Om 9 uur vertrokken we met Crazy Made voor de tour van vandaag. Te beginnen in de bergen in Bedugul, richting Ubud en vervolgens naar Batur en weer terug. We begonnen op de traditionele fruit, kruiden en bloemen markt in Bedugul waar een voorraadje fruit werd ingeslagen, daarna bezochten we de eerste attractie. Lake Bratan met de gelijknamige tempel. De tempel ligt in het water, omgeven door bergen, wat het tot een mooi plaatje maakt. Normaal regent het bijna altijd in Bedugul, maar vandaag hadden we geluk en was het droog, het was alleen wel koud.

Volgend station was een koffie en thee plantage waar ze ook de exclusieve Luwak koffie hebben. Je kan daar gratis koffie (Bali en ginseng), Thee (Gember en Citroengras) en pure warme cacao (geen chocolademelk dus) proeven. Het was zo lekker dat we eigenlijk het idee hadden om de andere plantages in de omgeving ook te bezoeken en de hele dag gratis koffie, thee en cacao te drinken haha.

Na de koffie reden we door naar Ubud, daar bezochten we als eerste de Monkeyforest. Erg grappig, alleen de apen zijn erg nieuwsgierig en soms ook een beetje agressief. We hebben er lekker een tijdje rondgelopen en flink gelachen om de gekke acties die de apen soms hadden. Met al onze spullen nog in onze zakken vervolgden we onze tour in Ubud en bezochten een hout snij werk werkplaats en galerij. Het blijft indrukwekkend om te zien hoe ze uit een blok hout, met de hand, zulke mooie dingen kunnen maken. Na het ge’wow’ bij het houtsnijwerk was het tijd om te ‘wow-en’ bij een zilversmid.

Hierna zat de Ubud tour er op en reden we door naar de laatste plek. Mount Batur.
De laatste keer dat ik hier was kon ik niks zien omdat het slecht weer was en veel te bewolkt. Dit keer was het droog en hadden we goed zicht. We genoten van een lekkere maaltijd en het mooie uitzicht en na de maaltijd was het tijd om terug naar huis te gaan.
We hebben daar nog even na gezeten en ik heb m’n vrienden kennis laten maken met de Balinese Arak, maar niet teveel want de volgende morgen stond vissen op het programma!

Omdat we met vissen altijd vroeg weg moeten, vertrokken we rond 6 uur met neef Ketut. Het is nu tonijn seizoen en de dag ervoor had hij er 6 gevangen, dus ik had goede hoop dat nu eindelijk eens een tonijn kon gaan vangen!
In tegenstelling tot de laatste keer dat ik ging vissen, was de zee nu heel erg kalm.
Dit vonden de dolfijnen waarschijnlijk ook erg prettig en zij lieten zich dan ook zien!
Eerst zagen we een groepje van 20 en toen we een stuk verder voeren zagen we er op een gegeven moment wel 100! Overal om ons heen sprongen ze op en ze zwommen zelfs onder de boot door. Erg mooi om te zien! Waar dolfijnen zijn daar zijn ook tonijnen, dus de lijnen werden uitgegooid en het wachten was op de tonijn. Alleen de tonijn had waarschijnlijk geen zin en bleven diep in de zee. We probeerden het bij nog 3 andere stekken, maar ook daar wilden ze niet bijten. Helaas zonder vis gingen we weer terug naar huis. Het zien van de dolfijnen maakte het wel allemaal goed!

’s Middags zijn we naar Lovina geweest en hebben we daar gegeten en rondgekeken.
Lovina is klein, maar lekker rustig en heeft een mooi straatje langs het strand, alleen het is erg treurig dat je daar niet rustig kan lopen zonder steeds lastig gevallen te worden door verkopers. Ik kan niet snappen dat ze niet doorhebben dat ze daarmee het toerisme kapot kunnen maken, want veel mensen vermijden na 1 bezoekje deze straat. Misschien dat een Nederlander die hier zit en in de detailhandel zit, ze eens een verkoop training kan geven!

Toen we weer terug kwamen bij de Homestay hebben we kerstfoto’s gemaakt, want in Duitsland was het al kerst. ’s Avonds hebben we kerstavond gevierd met de nodige arak en hapjes. Het was vooral erg gezellig!

De volgende morgen stonden we allemaal op met een flinke kater, ik kon lekker rustig aan doen maar m’n vrienden moesten een lange zware busreis maken naar het zuiden omdat zij de volgende dagen in Kuta door zullen brengen. Daarna kon ik weer even lekker naar bed, maar niet te lang want aan het eind van de middag kwam Mirjam, ook een Duitse vrijwilligster van Dejavato, samen met haar vriend.
Omdat ik de vorige avond al flink had gefeest en ik toch geen fan van de kerst ben heb ik het rustig aan gedaan en verder niks geks gedaan.

Zondag wilden Mirjam en Martin een tour maken met Ketut en vroegen mij ook mee.
We begonnen bij de hotsprings waar we lekker gerelaxt hebben. Voor een zondag en een feestdag was het gelukkig vrij rustig. Na de hotsprings hebben de Boeddhistische tempel bezocht, gevolgd door koffie plantage en mooie uitzichten. Na een paar keer gestopt te hebben bij de diverse mooie uitzichten, gingen we naar Bedugul. Daar bezochten we natuurlijk de markt en daarna naar Lake Bratan. Na Lake Bratan was het eigenlijk de bedoeling om naar de Git Git watervallen te gaan, maar we hadden rustig aan gedaan en overal flink de tijd genomen om rond te kijken en het was inmiddels al 5 uur dus we moesten weer terug richting Lovina.

Vandaag was namelijk de grote dag, Indonesië moest in en tegen het zo gehate Maleisië spelen, voor de heenwedstrijd van de finale om de Zuid-Azië Cup. Vol vertrouwen keken we met z’n allen in het restaurant. De Maleisiërs moesten het niet van hun sportieve spel hebben, maar meer van hard spel en werden geholpen door hun twaalfde man die 10 jaar achter lopen op Europa en de laserpennen hadden uitgevonden. De spelers van Indonesië werden constant met laserpennen in hun gezicht geschenen wat ze flink uit hun concentratie bracht en het was vooral lastig om corners en vrije trappen te nemen en voor de keeper was het lastig bij corners.

Vlak na rust was de Indonesische keeper het zat en de wedstrijd werd tijdelijk gestaakt. Dit had de Indonesische spelers duidelijk uit hun concentratie gehaald want vlak nadat de wedstrijd gestaakt was kwam Maleisië na klungelig verdedigen op 1-0. Eigenlijk was het ook nog eens een fout genomen inworp. De spelers waren volledig de kluts kwijt en het stond al snel 3-0. Gelukkig kon erger nog worden voorkomen en Indonesië kwam een paar keer dicht in de buurt bij de broodnodige uit goal, maar helaas bleef deze uit. Teleurgesteld en boos ging iedereen naar huis toe. De volgende dag was er niets anders in de nieuwsprogramma’s dan over de wedstrijd van de dag ervoor. Donderdag zal het een heksenketel gaan worden in Jakarta. Er was zelfs een publieke vraag op de nationale TV of Indonesië moest proberen om sportief te gaan winnen van Maleisië of ook onsportief te gaan doen.

Gisteren was ook weer het vervolg van: Edwin en zijn visum. Ik was nog vergeten te vermelden dat ik vrijdag naar het Immigratie kantoor was geweest, maar deze waren dicht!!!! Zeggen ze dat je op vrijdag moet komen en dan zijn ze gewoon dicht! Daardoor ben ik nu te laat met het verlengen van mijn visum, maar dat is dus niet mijn schuld.
Ik moest dus meteen op maandag morgen naar het kantoor toe om de brief op te halen. Deze kon ik ook zelf naar Denpasar brengen wat sneller was dan hem op te sturen. Want hoe lang dat ging duren kon de beambte me niet zeggen, ze waren weer erg behulpzaam, want hij wist niet tot hoe laat ze daar open zijn en wist me ook niet te vertellen waar het zit. Bedankt voor niets!

Dus op naar Denpasar met Komang. Nadat we eindelijk na 2 uur in Depasar door het drukke verkeer waren (allemaal tweebaans eenrichtingswegen) in de buurt van het kantoor, was het tijd voor een grote zoekactie naar het kantoor. Het was een heel groot gebied waar het kon zijn en het was echt een hel. Want omdat het eenrichtingsverkeer was moest je dus elke keer weer rond rijden om weer op de weg terug te komen, wat dus betekende weer vast komen te zitten.

Na een tijd rondrijden besloten we maar de auto neer te zetten en te voet te gaan zoeken. Iemand wees ons de weg naar het Immigratie Kantoor, die nou net in een van de straten zat waar we nog niet waren geweest. Maar daar zat ik dus niet goed, ik moest naar een ander kantoor. Het stikt daar (in veel steden) van kantoren van de regering, maar wat die mensen daar allemaal doen vraag ik me echt af. De beambte daar was wel behulpzaam en tekende een mooi plattegrondje waar ik heen moest.

In dat kantoor zagen we grap nummer 1..een grote dikke vette beveiliger die gewoon lag te slapen in zijn stoel. Hij wees me de weg en toen kwam grap nummer 2. Iedereen was druk met TV kijken. Dit deden ze in Singaraja ook bij het kantoor en dit was waarschijnlijk de reden van grap 3. Mijn gegevens liggen al 6 dagen op het kantoor in Singaraja en ze hadden nog steeds niet de tijd gehad om mijn gegevens in de computer in te voeren, waardoor ze in Denpasar de brief nog niet konden verwerken. Wat een gedoe zeg! Het kost in principe 200,000 Rp per dag dat je zonder visum hier bent, maar mocht ik die moeten betalen, dan ben ik dat zeker niet van plan. Ze hebben me vooraf totaal niet geïnformeerd dat het deze keer 2 weken duurt voordat je stempel gezet kan worden en hebben me op een verkeerde dag terug laten komen en dan hebben ze ook nog niet eens mijn gegevens verwerkt zodat ze in Denpasar niet verder kunnen. Zo meteen moet ik weer naar het kantoor in Singaraja om te betalen. Pa gaat met me mee,
alleen is het hier zo’n bureaucratie dat je niet kan zeggen wat je wil en kan zeggen dat je het niet normaal vind dat het allemaal zo lang duurt, want dan gaan ze nog meer problemen maken. Ben dus benieuwd hoe het af loopt!

De rest van de week ben ik druk met tripjes, dus wanneer ik weer kom weet ik nog niet!
De groetjes!
Update: Ik ben weer naar het immigratie kantoor geweest en ik begin langzaam bepaalde neigingen tegen bepaalde mensen te krijgen..het is zo’n mooi land maar wat is dit achterlijk! Ik kwam daar en vertelde dat ik in Denpasar was geweest om de brief af te geven en dat ze hem daar niet konden bewerken omdat mijn document niet compleet was. Moest m’n briefje aan hem geven en hij zei op z’n dooie gemakje: Ok, i’ll take a look en ondertussen zat hij naar de TV boven hem te kijken. Heel rustig zei hij, oh yes i can see. hmm yes, that’s a different office a different department. Zo van ja hier heb ik niks mee te maken en ga ik mij niet te druk om maken. Toen ik zei dat het kantoor in DPS zei dat ik hier heen moest gaan en alvast moest betalen kon dat niet zei hij. Ze moesten eerst mijn document inscannen. Toen ik hem vroeg wanneer ik wel kon betalen en hij antwoorde werd ik kokend van binnen. Het kon nog wel 2 dagen gaan duren.
#$%(*#$%(*#$% 2 dagen om 1 document in te scannen!? Mijn documenten liggen er al 9 dagen, afgezien van het weekend/feestdagen hadden ze al 7 dagen de tijd om dat document in te scannen. Ondertussen ben ik al 2 dagen illegaal hier en moet ik dat dus nog zeker 5 dagen zijn. Want na betaling duurt het nog 3 dagen voor je stempel geldig is. Dus ben ik uiteindelijk een week illegaal hier. Door hun fout. Ik ben benieuwd of ze me de boete van 200,000 Rp per dag illegaal in Indonesië zijn, gaan opleggen, want die ga ik dus zeker niet betalen en dan komt pa Gede in actie! Orang malas!